خواص پرتقال

پرتقال سرشار از ویتامین‌های B,C دارای آهن، کلسیم، فسفر، پتاسیم، سدیم و مس است(شکل ۱).ویتامین A در پرتقال ناپدید است. ولی در این مورد کاروتن وجود دارد و چنانچه می‌دانید کاروتن ماده‌ای زرد رنگ است که البته آن را در هویج کشف کرده‌اند و بعضی از میوه‌های دیگر هم این ماده را دارند.این ماده پروویتامینی وقتی خورده شود با اسید کبد مخلوط شده و در کبد ویتامین A را می‌سازد و به خون می‌فرستد. پرتقال دارای اسیدهای گوناگونی است که مهمترین ان‌ها اسید مالیک است بیشتر مرکبات دارای اسید تارتاریک به ویژه اسید سیتریک است.ولی اسید سیتریک در پرتقال خیلی کم و به مقدار ۲ درصد است به همین جهت مدت زیادی برخی پزشکان عقیده داشتند که پرتقال هم مثل لیمو املاح بدنی را دفع کرده و باعث تحریک پوسیدگی دندان می‌شود ولی بعدها که ازمایش‌های عملی و علمی بطلان این عقیده را ثابت کرد پرتقال نه تنها املاح معدنی بدنی ما را کم یا معدوم نمی‌کند بلکه خود باعث ایجاد ان می‌شود.

امروزه ثابت شده که اسیدهای میوه حتی اگر به مقدار زیاد مصرف شوند برعکس اسیدهای شیمیایی اکسیده می‌شوند و در سلول می‌سوزند و سموم بدن را دفع می‌کنندوخون را قلیایی می‌کنند نه تنها کلسیم را کم نمی‌کنند بلکه موجب می‌شوند که کلسیم بیشتر روی استخوان جمع شود و استخوان بدن ما را محکم می‌سازد

در سال ۱۹۳۳م.دکتر دوک در یکی از پرورشگاه‌های یتیمان اطفالی را که دچار کرم خوردگی دندان شده بودند مورد مطالعه و ازمایش قرار داد و سه سال متوالی به غذای روزانهٔ آنها آب پرتقال و لیمو را اضافه کرد، وپس از ان با معاینه دقیق که به عمل امد معلوم شد نه تنها این اطفال به کرم خودگی دندان مبتلا نشدند بلکه کرم خوردگی سابق دندان‌های ان‌ها نیز برطرف گردیده‌است.

• اگر پرتقال را بعد از غذا به عنوان دسر بخورند دهان را پاک و ضدعفونی می‌کند ترشحات اسید معده را زیاد می‌کند و عمل هضم را اسان تر می‌سازد و اشتها را تجدید می‌کندبه همین جهت مصرف پرتقال بعد از غذا به همهٔ افرادی که سو هاضمه دارند و مبتلا به یبوست‌های سختی شده‌اند توصیه می‌کنند.

• یکی از خواص پرتفال این است که خون را رقیق می‌کند غلیظ شدن خون علت جوش صورت، اگزما می‌شود که گاهی به مدت طولانی شخص مبتلا به ان را به زحمت می‌اندازد.

• خواص پرتقال برای معالجه چاقی و گرفتن رژیم لاغری استفاده می‌شود.

• آب پرتقال برای دریا نودانی که مدت‌ها در دریا سفر کرده‌اند و از غذای تازه محروم هستند بسیار مفید است.

• پرتقال برای لطافت و زیبایی پوست به کار می‌رود.

• پوست پرتقال دارای خاصیت ضد عفونی دارد.

• با پوست پرتقال اشیای چرمی براق می‌شوند.

• پوست خشک پرتقال را اگر در بخاری بیندازید بوی دود سیگار را از اتاق‌های خانه به کلی بر طرف می‌سازد.

• دم کرده برگ و به ویژه گل پرتقال برای افرادی که به بی خوابی دچار شدند تجویز می‌شود

• اگر چند دانه میخک را در پرتقال فروکنید چیزی را به وجود می‌اورد که ضد بید است به همین جهت در قفسه‌های لباس اگر چند دانه پرتقال را به همین ترتیب تهیه کنید و بگذارید.به کلی ریشهٔ بید را خواهد کند.

توصیه می‌کنند که به بچه‌های خردسال و شیر خوار هر روز آب پرتقال بدهیم، به این ترتیب که در شیر و یا غذای آردی آن‌ها یک تا سه قاشق کوچک قهوه خوری آب پرتقال اضافه کنیم تا آن‌ها را در مقابل ویتامین c بیمه کند و از ابتلا به بیماری اسکوربیت و راشیتیسم جلوگیری کند.

انگور سبز

این میوه مناسب برای بیماری‌های اعصاب است.مواد غذایی موجود در انگور به هضم غذا و جذب آن در معده کمک فراوانی می‌کند و در درمان بیماری‌های سوءهاضمه،سل ریوی،مشکلات کلیوی (سنگ کلیه)‌ و یبوست کمک فراوانی می‌کند.همچنین باعث دفع سموم و مواد زائد از بدن می‌شود.آب انگور مغذی عضله قلب است.انگور اختلالات قلبی حاصله از ازدیاد فشارخون را از بین می‌برد و دارای اثر تقویت‌کننده قلب است.
انگور موجب ازدیاد ترشح صفرا می‌شود و عمل هضم را تحریک و تسریع می‌بخشد و تخمیرهای روده‌ای را کاهش می‌دهد.

غوره

غوره انگور فخری و عسکری از سایر غوره ها بهتر و مرغوب تر هستند. طبیعت غوره سرد است و به علت داشتن اسیدهای آلی نظیر اسید اسکوربیک و اسید تارتاریک و اسیدهای آلی دیگر هم به صورت غذا و هم به عنوان دارو مصرف می شود..غوره ضد صفرا و غلبه خون بوده،ترشح و دفع صفرا را آسان می کند و ازغلبه خون در افراد مبتلا به این ناراحتی جلوگیری می نماید.در اثر داشتن اسید تارتاریک برای مداوای پادردهایی که جزء روماتیسم گرم مزاج می باشند مفید است و تولید گرمای زیاد را در کبد نقصان می دهد.آب غوره عطش را کم می کند.افرادی که به زخم معده و زیادی اسید معده مبتلا هستند و یا ششهای آنها ناراحت است خوردن آب غوره برای آنها جایز نیست، غوره همانند انگور دارای ویتامینهای C،B2،B1،A و مقدار فراوانی کانی می باشد.آب غوره تصفیه کننده بسیار خوب خون می باشد. از دانه غوره و یا از پودر خشک شده آن نیز استفاده می شود

خواص سیب

سیب، یکی از سلامت بخش‌ترین خوراکی‌های اطراف ما محسوب می‌شود. از زمان‌های گذشته مردم جهان علاقه‌ی فراوانی به میوه‌ها داشتند. طبق نظر مورخان، منشاء اصلی سیب مناطق سردسیر شمال اروپا بوده و از آنجا این میوه‌ی با ارزش و مفید به نقاط دیگر جهان منتقل شده است.

سیب یکی از میوه‌هایی است که قبل از دیگر میوه‌ها شناخته شد. تمدن انسان از دیر باز با سیب پیوند خورده است. سیب نشانه‌ی عشق و باروری، دوستی، زیبایی، خوش‌بختی، تندرستی، دانایی، خوشی، نیرومندی و ... می‌باشد. سیب دارای انواع بسیار متفاوتی است.

افرادی که به طور منظم سیب می‌خورند، میزان تندرستی خود را افزایش می‌دهند و علاوه بر آن از بروز بیماری‌های متعددی که به‌دلیل کمبود عناصر حیاتی پیش می‌آید جلوگیری می‌نمایند.

همه‌ی سیب‌ها مانند هم نیستند. اندازه، رنگ، بو و مزه‌ی متفاوت در گونه‌های مختلف، تعیین کننده‌ی نوع مصرف آن‌ها است. مواد مغذی موجود در یک سیب به اندازه‌ی آن بستگی دارد، نه نوع آن. انواع سیب پس از مرکبات ( 

پرتقال ، نارنگی ، لیموشیرین، لیموترش  و گریپ فروت) و موز ، عمده‌ترین میوه‌ی‌ پرورشی در سطح دنیا است.

سیب سرشار از ویتامین‌ها، تانن، مواد معدنی و فیبر (سلولز گیاهی) می‌باشد. ترکیبات شیمیایی موجود در میوه‌ی سیب بر حسب نژادهای گوناگون آن متفاوت است.

از جمله فواید سیب می‌توان به موارد زیر اشاره نمود.

سیب در حفظ طراوت و شادابی پوست موثر است

با استفاده از سیب می‌توان ناراحتی‌های شایعی مانند خشکی پوست، ترک خوردگی پوست، رنگ پریدگی و بسیاری از 

بیماری‌های پوستی  طولانی و مزمن را از بین برد یا نشانه‌های آن‌ها را کاهش داد.

لازم به ذکر است که این قابلیت سیب به دلیل وجود 

ریبوفلاوین (ویتامین B2)، ویتامین C  و A  ، مواد معدنی مانند آهن، منیزیم، کلسیم  و پتاسیم می‌باشد.

فشارخون را منظم می‌کند

خوردن سیب و حتی بو کردن سیب، باعث 

کاهش فشار خون  می‌شود. بررسی انجام شده توسط دانشگاه ییل (YALE) نشان داد که تنها یک بار بو کشیدن سیب، فشارخون بیماران را پایین می‌آورد.

آلوئه ورا

معرفی گیاه
مرور کلی خواص داروئی : صبر زرد از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است و شیرابه آن به مصرف طبی می رسد .
Aloe vera یک گیاه بادوام با گلهای زرد است. برگهای سخت آبدار و نیزه ای این گیاه به طول 20 اینچ رشد می کند و طول کل گیاه تا 4 پا می رسد. تنها برگهای این گیاه ارزش دارویی دارند، اما بخشهای مختلف برگها نیز برای اهداف گوناگونی مورد استفاده قرار می گیرند. ژله شفاف و سفتی از قسمتهای داخلی برگ تشرح میشود. بین این ژله و پوست بیرونی برگ سلولهای خاصی حاوی مایع زردرنگ تلخ قرار دارد. وقتی که این مایع خشک میشود، سبب تولید شیرة Aloe میشود.


تاریخچه :
آلوئه ورا سابقه ای بسیار طولانی و درخشان دارد. اولین گزارش مکتوب که در آن به آلوئه ورا اشاره شده است متعلق به چهار هزار سال پیش از میلاد مسیح است و در غارنوشته ها و کنده کاری های روی ظروف در معابد باستانی مصر کشف شده است. در افسانه های به جای مانده از مصر باستان آمده است که آلوئه گیاهی چنان گرامی بوده که افراد برای حضور در مراسم پس از مرگ یک فرعون باید تحفه ای از برگ های آلوئه ورا تقدیم می کردند.داستان هایی نیز درباره استفاده کلئوپاترا از آلوئه ورا، عسل و شیر برای حفظ زیبایی افسانه ای شان گفته می شود.کلئوپاترا ملکه مصر پوست خود را هر روزه با آن ماساژ می داد که از شر آفتاب مصر در امان باشد وحتی مصریان آنرا برای مومیائی مردگان خود بکار می بردند .در کتاب مقدس نام این گیاه به کرات آمده است . اما مصریان باستان تنها ملتى نبودند که آلوئه ورا را مى شناختند براساس منابع قدیمى ارسطو یکى از طرفداران بسیار معتقد خواص آلوئه ورا بوده است.او رایزن الکساندر کبیر نیز بوده است.قدر و ارزشی که او برای آلوئه ورا قائل بود چنان بوده است که در سال ۳۳۳ قبل از میلاد الکساندر را متقاعد کرد جزیره سوکوترا در اقیانوس هند را تصرف کند. این جزیره به دلیل رویش آلوئه در آن شهرت داشت و در آن زمان برای درمان زخم های سربازان در سپاه الکساندر از آلوئه ورا استفاده می شد.

گونه شناسی:
گیاه «آلوئه ورا»گیاهی است که به طور عمده در مناطق خشک رشد می کند. آلوئه ورا با اینکه به خانواده زنبق تعلق دارد اما در ظاهر شباهت بسیار زیادی به کاکتوس دارد.در بین بیش از ۲۴۰ گونه آلوئه ورا چهار نمونه آلوئه ورا تشخیص داده شده که دارای ارزش غذایی هستند.

نام آلوئه ورا در لغت به معنای «ماده تلخ درخشان» که از کلمه عربی «آلوئه» گرفته شده است. آلوئه از خانواده سوسن است این گیاه با ظاهری شبیه به کاکتوس، گیاهی دائمی، گوشتی و آبدار است که حداکثر حدود دو متر ارتفاع دارد با برگ های پهن تیغ دار. اگر تیغ هایی را که در لبه برگ ها قرار دارند جدا کنیم از جای خالی آنها ژلی ترشح می شود که تمام خواص گیاه در آن نهفته است.از آلوئه که امروز در تمام دنیا کاشته می شود برای درمان گستره وسیعی از بیماری ها از انواع میگرن گرفته تا سوءهاضمه، درمان جوش و سوختگی استفاده می شود.
آلوئه ورا در طب سنتی ۵ هزار ساله هندی، آیورودا نیز به همین ترتیب ارزشمند شمرده می شود. تمدن های یونانی، رومی، آفریقایی، مایایی، سرخپوستان آمریکایی و چینی نیز آلوئه ورا را گرامی می داشتند و مسلمانان هنوز هم در بسیاری از نقاط جهان در بازگشت در سفر حج برگ های آلوئه ورا را بالای در خانه هایشان آویزان می کنند.

ترکیب شگفت آور این گیاه چیست؟
باید گفت در کمال شگفتی ۹۶ درصد ساختمان ژل آلوئه ورا از آب تشکیل شده است. ۴ درصد باقی مانده اما حاوی مواد فراوانی است که ۷۵ نوع آن شناخته شده اند.ترکیباتی که در ژل آلوئه یافت شده اند از پلی ساکاریدها هستند که قادر به کاهش و ترمیم التهاب هستند.این ترکیب همچنین دارای ویژگی آنتی باکتریال و ضدمیکروب است.آنتی اکسیدان هایی در قالب ویتامین های آ، ب، ث، ای، آمینواسیدهای روی و اسیدهای چرب ضروری نیز در این ترکیب یافت می شوند.کلسیم و آلوئین نیز در آلوئه ورا موجود هستند، آلوئین ملینی بسیار قوی است.

حدود ۹۶ درصد از وزن آن را آب تشکیل داده است و مابقى شامل چربى هاى ضرورى آمینواسیدها، ویتامین ها، املاح، آنزیم وگلیکوپروتئین است!