سیب

تو به من خندیدی

        و نمی‌دانستی..

            من به چه دلهره از باغچه‌ی همسایه

                                            سیب را دزدیدم.

باغبان از پی من تند دوید

        سیب را دست تو دید

               غضب آلود به من کرد نگاه

           سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک

                                            و تو رفتی و    هنوز....

            سالهاست که در گوش من آرام آرام

                            خش‌ خش گام تو تکرار کنان

                                                می‌دهد آزارم...

و من اندیشه‌ کنان

    غرق این پندارم...

                که چرا

                    خانه‌ی کوچک ما

                                    سیب نداشت...